Zmęczenie Nadnerczy
(adrenal fatigue)

Nadnercza to organy wielkości kciuków,  zlokalizowane na szczycie obu nerek. Są one bardzo ważne dla sposobu w jaki nasz organizm reaguje na stres.

Jesteśmy niewyspani i nie mamy energii w ciągu dnia, ponieważ budzimy się w ciągu nocy. Tyjemy gromadząc tkankę tłuszczową w środkowej części ciała. Cierpimy na choroby, których leczenie wymaga używania chemicznych czyli syntetycznych sterydów.
Powyższe problemy i wiele innych (prawdopodobnie wszystkie choroby autoimmunologiczne) prowadzą do znacznego pogorszenia jakości życia i jego skrócenia.
Problemy te związane są z nieprawidłową reakcją naszych nadnerczy na przewlekły stres i spowodowane są ich wyczerpaniem.
Nasz organizm zostal przygotowany do radzenia sobie z okresowym stresem, który był związany ze zdobyciem pożywienia, schronienia i ucieczką przed bezpośrednim zagrożeniem.
Kiedy te sytuacje kończyły się, nadnercza wydzielające adrenalinę i hormony sterydowe miały szansę odbudować się i ponownie w razie potrzeby wydzielać te substancje.
Dzisiejsze życie jest zupełnie inne i ciągły stres związany z rozwojem cywilizacyjnym powoduje wyczerpanie nadnerczy, ponieważ nie mają one czasu na regenerację.
Rodzaj stresu jest też obenie inny, ponieważ oprócz zdobycia pożywienia i dachu nad głową jesteśmy ciągle narażeni na stres związany z realizacją kariery zawodowej i zdobyciem środkow finansowych potrzebnych do życia. Kontakty międzyludzkie stają się coraz trudniejsze, co związane jest z postepującą utratą zdrowa fizycznego i emocjonalnego społeczeństw.


Proces zmęczenia nadnerczy jest dwuetapowy.
Etap pierwszy: zanim dojdzie do wyczerpania nadnerczy.
W tym okresie adrenalina i nasze własne hormony sterydowe (z których najważniejszy jest kortyzol) są podwyższone. Wtedy obserwuje się niektóre lub wszystkie z poniższych objawów:
- podwyższone ciśnienie tętnicze (adrenalina i kortyzol podwyższają ciśnienie),
- bezsennność: problemy z zaśnięciem lub budzenie się w środku nocy (kortyzol hamuje wydzielanie melatoniny),
- skurcze mięśni (hormony sterydowe powodują utratę potasu).
Etap drugi: kiedy własna produkcja sterydowych hormonów stresu jest niewystarczająca do utrzymania zdrowia.
Częstym tego objawem jest alergiczna reakcja dróg oddechowych. Nasze własne sterydy pomagają nam kontrolować kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. Jest nim powietrze, którym oddychamy i które może wywołać niekontrolowaną reakcję alergiczną, czyli uczucie przekrwienia, surowiczą wydzielinę lub atak astmy oskrzelowej. Worki pod oczami i choroba zatok są bardzo częstymi objawami wyczerpania nadnerczy z powodu przewlekłego stresu.
Innymi objawami mogą być:
- nadwrażliwość na światło (osoby ze zmęczeniem nadnerczowym noszą ciemne okulary),
- duży spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji z leżącej na stojącą (co może objawiać się zawrotami głowy po wykonaniu takiego manewru),
- leniwa reakcja źrenic na światło,
- utrzymujące się przez dłuższy czas niskie ciśnienie tętnicze,
- rozwój chorób autoimmunologicznych i skłonność do alergii,
Zmęczenie nadnerczy w fazie ich wyczerpania prowadzi często do rozwoju chorób leczonych przez medycynę konwencjonalną przy pomocy syntetycznych hormonów sterydowych, których własna produkcja jest niewystarczająca.
Osoby w pierwszej fazie zmęczenia nadnerczy (kiedy jest podwyższony poziom kortyzolu) wymagają natomiast opieki lekarskiej z powodu nadciśnienia, insulinooporności, depresji, stanów lękowych, bezsenności.
Objawy fazy pierwszej i drugiej mogą często występować jednocześnie lub naprzemiennie blisko siebie. Jest tak dlatego, że w momencie odzyskania zdolności regeneracyjnych nadnerczy może dochodzić szybko do ich ponownego wyczerpania w przypadku przewlekle utrzymującego się stresu.